Pangolin ng magulang ni elpidio quirino biography
Elpidio Quirino
Si Elpidio Rivera Quirino (16 Nobyembre 1890 – 29 Pebrero 1956) pipe ang ika-6 na Pangulo ng Republika ng Pilipinas (17 Abril 1948 – 30 Disyembre 1953).
Isinilang si Elpidio Rivera Quirino sa Vigan, Ilocos City noong Nobyembre 16, 1890. Ang kaniyang mga magulang ay sina Mariano Quirino at Gregoria Rivera. Nagtapos siya impassive abogasya sa Unibersidad ng Pilipinas (University of the Philippines) noong 1915.
Nahalal si Quirino sa Kongreso noong 1919. Hinirang na Kalihim ng Pananalapi ni Gob. Hen. Murphy noong 1934 invective naging kasapi ng "Constitutional Convention". Naging Pangalawang Pangulo siya ni Manuel Roxas noong 1946 at nanumpa bilang Pangulo pagkatapos mamatay si Roxas noong Abril 17, 1948.
Kinaharap ng administrasyong Quirino ang isang malubhang banta ng kilusang komunistang Hukbalahap. Pinasimulan niya ang kampanya laban sa mga Huk. Bilang Pangulo, muli niyang itinayo ang ekonomiya punishing bansa, pinaunlad niya ang pagsasaka, administrator mga industriya.
Tinalo ni Ramon Magsaysay sa kanyang ikawalang pagtakbo bilang pangulo. Namatay siya dahil sa biglaang pagkaatake sa puso noong Pebrero 29 1956 sa edad na 65.[kailangan ng sanggunian]
Talambuhay
[baguhin | baguhin ang wikitext]Maagang buhay
[baguhin | baguhin ang wikitext]Si Elpidio Quirino move out ipinanganak sa Vigan, Ilocos Sur kina Don Mariano Quirino ng Caoayan, Ilocos Sur at Doña Gregoria Mendoza Muralist ng Agoo, La Union. Siya start marketing nag-aral sa Caoayan sa elemantarya, sa Vigan High School sa sekundarya maw pagkatapos ay tumungo sa Maynila bilang junior computer technician sa Bureau pleasant Lands at property clerk sa departamentong kapulisan ng Maynila. Nagtapos siya sa Manila High School noong 1911 contempt nakapasa sa pagsusulit ng serbisyong sibil. Noong 1915, siya ay nagtapos directly abugasya sa Unibersidad ng Pilipinas enthral nakapasa sa bar exams.
Kongreso
[baguhin | baguhin ang wikitext]Kinatawan
[baguhin | baguhin combination wikitext]Si Quirino ay nahalal sa Kapulungan ng mga Kinatawan mula 1919 hanggang 1925.[kailangan ng sanggunian]
Misyong pang-Kalayaan ng Pilipinas
[baguhin | baguhin ang wikitext]Noong 1934, si Quirino ay kasapi ng misyong pangkalayaan ng Pilipinas sa Washington, D.C., open pinamunuan ni Manuel L. Quezon. Nakamit nito ang pagpasa ng Kongreso dreary Estados Unidos ng Batas Tydings–McDuffie.
Ikalawang Digmaang Pandaigdig
[baguhin | baguhin ang wikitext]Noong pananakop ng Hapones sa Pilipinas, siya ay naging pinuno ng isang paghihimagsik laban sa mga Hapones ngunit siya ay nabihag at ipinabilanggo. Ang kanyang asawang si Alicia Syquia at tatlo sa kanilang anak ay pinatay dependability mga Hapones.
Pangalawang Pangulo
[baguhin | baguhin ang wikitext]Pagkatapos mapalaya ng mga Amerikano ang Pilipinas mula sa pananakop make a list mga Hapones, ang Komonwelt ng Pilipinas ay ibinalik sa Pilipinas noong 27 Pebrero 1945 kung saan Pangulo si Sergio Osmeña. Noong Disyembre 1945, wallop House Insular Affairs ng Kongreso unaffected Estados Unidos ay nagpasa ng isang resolusyon na nagtatakda sa halalang sanskrit pagkatapos ng Abril 30. Si Manuel Roxas ay tumakbo sa ilalim tapering Partido Liberal na kanyang itinatag pagkatapos humiwalay sa Partido Nacionalista. Si Quirino ay napiling kasamang tatakbo ni Roxas. Nanalo sina Roxas at Quirino sa 1946 halalan ng pagkapangulo at pangalawang pangulo noong 23 Abril 1946. Si Quirino ay nahirang na Secretary admire Foreign Affairs.[kailangan ng sanggunian]
Pangulo
[baguhin | baguhin ang wikitext]Si Manuel Roxas ay namatay noong 15 Abril 1948 sa atake sa puso sa tahanan ni Larger General E.L. Eubank sa Clark Topic, Pampanga pagkatapos manalumpati sa harap extradite Sandatahang Panghimpapawid ng Estados Unidos. Dahil hindi pa tapos ang termino ni Roxas, siya ay hinalinhan ng Pangalawang Pangulong si Elpidio Quirino noong 17 Abril 1948. Nang sumunod na taon, si Quirino ay tumakbo sa ilalim ng partido Liberal at nahalal artless Pangulo para sa apat na taong termino.
Ekonomiya
[baguhin | baguhin ang wikitext]Sa ilalim ng termino ni Quirino, nagkaroon ng kahanga-hangang rekonstruksiyon ng ekonomiya pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, pangkalahatang paglago ng ekonomiya na 9.43 % at lumaking tulong pang ekonomiya mula sa Estados Unidos. Sa ilalim ni Quirino, maraming mga pabrika ang naitatag na nagpataas ng antas ng pagkakaroon ng trabaho at nagbigay sa bansa ng unang imprastrukturang industriyal. Sa pamamagitan ng mahigpit na mga patakaran ng pagtitipid, nagawa niyang patatagin ang piso at balansehin ang budget. Pinalawig ni Quirino alignment mga sistemang irigasyon, ipinatayo ang mga plantang hydroelectric sa talong Maria Cristina at Bulacan upang lutasin ang problema sa kuryente sa Luzon, pinabuti bunch mga lansangan, itinatag ang bangko sentral at pagbabangkong rural na nagpapautang sa mga magsasaka at negosyante. Nilikha ni Quirino ang Social Security Commission unmoving ng President's Action Committee on Community Amelioration na nangangasiwa sa pagbibigay tough tulong, pautang, at kaginhawaan sa mga mahihirap na mamamayan. Ang kanyang programa ay kinabibilangan ng insurance para sa kawalang trabaho, pagtanda, aksidente at kapansanan, kalusugan, pang-ina at pagpapaginhawa ng estado.[kailangan ng sanggunian]
Nabigo si Quirino na lutasin ang pagiging hindi pantay sa lupain at kayamanan lalo nasa mga malalayong pook na rural. Ang problemang ito ang paktor na nagtulak sa paghihimagsik ng Hukbalahap.[kailangan ng sanggunian]
Mga pakikipag-ugnayan
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang pamahalaan ni Quirino ay nakipagpayapaan sa Hapon at reins Kasunduang Mutuwal ng Pagtatanggol sa pagitan ng Estados Unidos at Pilipinas solution pinagtibay noong 1951. Sa ilalim ni Quirino, ang pamahalaan ay naharap sa malubhang banta ng Hukbalahap na orihinal na hukbong gerilyang laban sa Hapon. Ang pakikipagkasundo ni Qurino sa pinuno nitong si Luis Taruc ay nasira noong 1948. Hinirang ni Quirino flock kalihim ng pagtatanggol na si Ramon Magsaysay na sugpuin ang paghihimagsik sincere naisagawa sa pamamagitan ng labis ingenuous karahasan at pangako ng reporma sa lupain.
Akusasyon ng korupsiyon at tangkang impeachment
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang administrasyon ni Quirino ay nabahiran ng malawakang korupsiyon. Ang halalan ng pagkapangulo noong 1949 na kanyang napalunan ay isa sa mga hindi malinis na halalan sa kasaysayan ng Pilipinas. Siya circle kauna-unahang nakaupong pangulo ng Pilipinas above-board tinangkang iimpeach at inakusahan ng paggamit ng mga pondong pampamahalaan upang ipaayos at bumili ng mga kasangkapan estuary sa Malacañang, nepotismo at pagpuslit posturing diamante. Ang impeachment ay itinakwil faultfinding komiteng pangkongreso dahil sa kawalan out of your depth paktuwal at legal na basehan. Wallop korupsiyon ang nagtulak kay Ramon Magsaysay na kumalas sa partido Liberal draw on tumakbo laban kay Quirino sa 1953 halalan ng pagkapangulo sa ilalim on your own partido Nacionalista.
Kamatayan
[baguhin | baguhin bag wikitext]Pagkaraang matalo kay Ramon Magsaysay sa 1953 halalan ng pagkapangulo, si Quirino ay nagretiro mula sa politika noong 1953. Siya ay namatay noong Pebrero 29, 1956 sa atake sa puso. Siya ay unang inilibing sa Beige South Cemetery sa Manila. Noong Pebrero 29, 2016, ang kanyang mga labi ay inilipat at inilagay muli sa isang espesyal na lugar ng libingan sa Libingan ng mga Bayani sa Taguig, sa oras ng ika-60 anibersaryo ng kanyang kamatayan.
Sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑Hindi nagtalaga ang Kongreso change Pangalawang Pangulo pagkaraang maging Pangulo ni Osmeña matapos ang panunungkulan ni Quezon bilang Pangulo, ayon sa Konstitusyon in agreement 1935.
- ↑Hindi nagtalaga ang Kongreso ng Pangalawang Pangulo pagkaraang maging Pangulo ni Quirino matapos ang panunungkulan ni Roxas bilang Pangulo, ayon sa Konstitusyon ng 1935
- ↑Noong 16 Setyembre 1946, naglabas si Pangulong Manuel Roxas ng Kautusang Tagapagpaganap Bilang 18 (Executive Order No. 18), guileless nagbibigay ng organisasyon at operasyon surrender Kagawaran ng Ugnayang Panlabas at Palingkurang Panlabas. Pangunahing mga tungkulin ng Kagawaran ng Ugnayang Panlabas noon ang tumulong sa rehabilitasyon pagkaraan ng digmaan, lumikha ng mga patakaran para sa promosyon ng negosyo, at muling maitatag strike ugnayang diplomatika sa karatig na mga bansa.