Dimitris itoudis wiki
Δημήτρης Ιτούδης
| Χάποελ Τελ Αβίβ | |
|---|---|
| Θέση | Προπονητής |
| Πρωτάθλημα | Πρωτάθλημα Ισραήλ Γιούροκαπ |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Εθνικότητα | Ελληνική |
| Γέννηση | 8 Σεπτεμβρίου 1970 (1970-09-08) (54 ετών) Βέροια, Ελλάδα |
| Ύψος | 1,78 |
| Καριέρα σε συλλόγους | |
| Ως προπονητής: | 0 |
| 1990 - 1992 | 0ΚΚ Ζάγκρεμπ Κ-18 |
| 1992 - 1995 | 0ΚΚ Ζάγκρεμπ (βοηθός) |
| 1995 - 1996 | 0Π.Α.Ο.Κ. (βοηθός) |
| - 1996 | 0Π.Α.Ο.Κ. |
| 1996 - 1997 | 0Πανιώνιος (βοηθός) |
| 1997 - 1999 | 0Φίλιππος Θεσσαλονίκης |
| - 1999 | 0ΜΕΝΤ |
| 1999 - 2012 | 0Παναθηναϊκός (βοηθός) |
| 2013 - 2014 | 0Μπάνβιτ |
| 2014 - 2022 | 0ΤΣΣΚΑ Μόσχας |
| 2022 - 2023 | 0Εθνική Ελλάδας |
| 2022 - 2023 | 0Φενέρμπαχτσε |
| 2024 - | 0 Χάποελ Τελ Αβίβ |
| Διακρίσεις και βραβεύσεις | |
Ως προπονητής:
Ως βοηθός προπονητή: | |
Ο Δημήτρης Ιτούδης (Βέροια, 8 Σεπτεμβρίου 1970), είναι Έλληνας προπονητής καλαθοσφαίρισης .Είναι ο μοναδικός Έλληνας προπονητής που έχει κερδίσει δύο τίτλους της Ευρωλίγκα.[1] Είναι ο τωρινός προπονητής της Χάποελ Τελ Αβίβ.
Προπονητική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1970 στα Τρίκαλα Ημαθίας και σαν παίκτης αγωνίστηκε στον Ερμή Τρικάλων Ημαθίας και τον Αλκέτα Αλεξάνδρειας, πριν αποφασίσει να μεταβεί στο Ζάγκρεμπ όπου σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της πόλης Φυσική Αγωγή με ειδικότητα στο μπάσκετ. Στο Ζάγκρεμπ έκανε και τα πρώτα του προπονητικά βήματα αρχικά στα τμήματα υποδομής της Μλάντοστ και κατόπιν σαν βασικός προπονητής της εφηβικής ομάδας της Κ.Κ. Ζάγκρεμπ τη διετία 1990-92. Ακολούθησε μία τριετία (1992-95) στο πλευρό του Μπόσκο Μπόζιτς στην αντρική ομάδα, ενώ παράλληλα ήταν και πρώτος προπονητής της πανεπιστημιακής ομάδας.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάζεται στον ΠΑΟΚ σαν βοηθός των Αλεξανδρή, Κιουμουρτζόγλου, Λούκαϊτς τη σαιζόν 1995-1996, το τέλος της οποίας τον βρίσκει στο «τιμόνι» σαν επικεφαλής προπονητής του «δικεφάλου» φτάνοντας μεταξύ άλλων στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων.
Επίσης έχει εργαστεί στον Πανιώνιο (1996-97) και σαν επικεφαλής προπονητής στο Φίλιππο Θεσσαλονίκης (1997-99) και την MENT.
Αργότερα διετέλεσε βοηθός του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, όταν ήταν προπονητής του Παναθηναϊκού, και βρισκόταν στην ομάδα από τη σεζόν 1999-2000 μέχρι και τη σεζόν 2011-2012. Με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε συνολικά 23 τίτλους σε 13 χρόνια ως βοηθός προπονητή υπηρετώντας τον σύλλογο σε χρονιές απολύτως επιτυχημένες.
Τη σεζόν 2013-2014 υπήρξε προπονητής της Τούρκικης Μπάνβιτ με ρεκόρ κανονικής περιόδου 29-1 (πρώτη θέση) και τελικά έφτασε μέχρι και τα ημιτελικά του τούρκικου πρωταθλήματος, ενώ έφτασε και μέχρι τους 32 του Eurocup Basketball δεύτερης τη τάξει ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Τον Ιούνιο του 2014, έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα στην καριέρα του ως πρώτος προπονητής, αφού υπέγραψε διετές συμβόλαιο συνεργασίας με τη Ρώσικη ΤΣΣΚΑ Μόσχας.[2] Με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας έφτασε την πρώτη του χρονιά στο Final Four της Μαδρίτης όπου και αποκλείστηκε στον ημιτελικό από τον Ολυμπιακό. Εντέλει κατέλαβε την τρίτη θέση αφού κέρδισε στον μικρό τελικό την Φενέρμπαχτσε. Στη Ρωσία κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο ως πρώτος προπονητής, κερδίζοντας την Χίμκι στους τελικούς της VTB Λίγκα με 3-0. Γι' αυτό του το επίτευγμα κέρδισε το βραβείο του προπονητή της χρονιάς στη λίγκα. Την επόμενη σεζόν έφτασε στην ευρωπαϊκή επιτυχία, οδηγώντας την ΤΣΣΚΑ στον έβδομο τίτλο της στα χρονικά της Ευρωλίγκα, στο Last Four του Βερολίνου, νικώντας τον δάσκαλο του η αλλιώς ''μεγάλο του αδελφό'' όπως ο ίδιος λέει, Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τη Φενέρμπαχτσε σε ένα συγκλονιστικό τελικό, που κρίθηκε στην παράταση με 101-96. Λόγω της επιτυχίας του στην Ευρωλίγκα, ο Ιτούδης αναδείχτηκε προπονητής της χρονιάς στη διοργάνωση για το 2016.[3] Στη Ρωσία κατέκτησε για δεύτερη φορά τη VTB Λίγκα, νικώντας την Ούνικς Καζάν στους τελικούς με 3-1.[4] Το 2017 έφτασε μέχρι το Final Match up της Κωνσταντινούπολης, αλλά αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό. Εντέλει κατέκτησε την τρίτη θέση νικώντας την Ρεάλ Μαδρίτης. Στη VTB Λίγκα κατέκτησε τον τίτλο του προπονητή της χρονιάς για δεύτερη φορά,[5] ενώ κατέκτησε και τον τρίτο συνεχόμενο τίτλο του με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην VTB Λίγκα νικώντας την Χίμκι με 3-0 στη σειρά των τελικών.[6][7] Το 2018, έφτασε για τέταρτη φορά στο Final Four της Ευρωλίγκα αλλά αποκλείστηκε στον ημιτελικό από την Ρεάλ Μαδρίτης. Επίσης κατέκτησε για τέταρτη φορά τον τίτλο της VTB Λίγκα,[8] και για τρίτη φορά βγήκε καλύτερος προπονητής της διοργάνωσης.[9]
Στις 19 Μαρτίου 2019, έγινε ο ρέκορντμαν νικών (124) στην ιστορία της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, στην Ευρωλίγκα, ως προπονητής.[10] Στις 19 Μαΐου 2019 κατέκτησε την δεύτερη Ευρωλίγκα, ως πρώτος προπονητής με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και έγινε ο μοναδικός Έλληνας προπονητής με δύο κατακτήσεις.[1][11] Για την επιτυχία αυτή αναδείχτηκε ο προπονητής της χρονιάς στη διοργάνωση.[12] Επίσης κατέκτησε και την VTB Λίγκα.[13] Τον Ιούνιο ανανέωσε με την ΤΣΣΚΑ, μέχρι το 2021.[14] Στις 28 Απριλίου 2021, προκρίθηκε στο Final Quaternary της Ευρωλίγκα, αφού νίκησε την Φενέρμπαχτσε με 3-0 στη σειρά των chapter off.[15] Στις 17 Μαΐου ανανέωσε το συμβόλαιό του έως το 2023.[16] Στις 10 Ιουνίου, κατέκτησε για έκτη φορά την VTB Λίγκα, αφού η ΤΣΣΚΑ κέρδισε στη σειρά των τελικών την Ούνικς Καζάν με 3-0.[17] Στις 18 Σεπτεμβρίου, κατέκτησε το πρώτο Σούπερ Καπ της VTB Λίγκα, νικώντας την Ζενίτ με 81-73.[18] Στις 6 Μάϊου 2022, αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς στην VTB Λίγκα για τέταρτη φορά στην καριέρα του,[19] ωστόσο δεν κατέκτησε τον τίτλο της διοργάνωσης αφού ηττήθηκε από την Ζενίτ, με 4-3 στη σειρά των τελικών.[20] Στις 5 Ιουνίου 2022, ανακοίνωσε το τέλος της συνεργασίας του με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, μετά από οκτώ χρόνια και συνολικά εννέα τίτλους.[21]
Στις 18 Μαρτίου 2022, ανακοινώθηκε ότι αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία της Εθνικής Ελλάδας, ώστε να την καθοδηγήσει στο Ευρωμπάσκετ 2022.[22] Συμμετείχε επίσης, στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2023, στο οποίο η ομάδα κατετάγη 15η. Στις 18 Σεπτεμβρίου 2023, η ΕΟΚ, ανακοίνωσε την αποχώρηση του μετά από 1.5 χρόνο, έχοντας συνολικά 11 νίκες και 6 ήττες (17 νίκες και 11 ήττες μαζί με τα φιλικά).[23][24]
Στις 19 Ιουνίου 2022, ανακοινώθηκε από την Φενέρμπαχτσε, για τα επόμενα τρία χρόνια.[25] Στις 24 Νοεμβρίου 2022 και μετά τη νίκη της Φενέρ κόντρα στην Αρμάνι με 82-72, έγινε ο πέμπτος προπονητής στην Ευρωλίγκα με 200+ νίκες, όντας ο δεύτερος νεότερος προπονητής στην ιστορία που πιάνει αυτό το επίτευγμα, έχοντας επίσης το καλύτερο ποσοστό νικών με 200/265 (75,5%).[26] Στις 13 Δεκεμβρίου 2023, η Φενέρμπαχτσε επισημοποίησε το τέλος της συνεργασίας της με τον προπονητή, μετά από 1,5 χρόνο κοινής πορείας.[27]
Στις 15 Νοεμβρίου 2024, συμφώνησε με την Χάποελ Τελ Αβίβ για συμβόλαιο έως το καλοκαίρι του 2027.[28]
Τίτλοι - διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ομαδικοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ως πρώτος προπονητής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]ΠΑΟΚ
ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Ως βοηθός προπονητή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παναθηναϊκός
- 5x Πρωταθλήματα Ευρώπης: (2000, 2002, 2007, 2009, 2011)
- 11x Πρωταθλήματα Ελλάδος: (2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011)
- 7x Κύπελλα Ελλάδας: (2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012)